از آن تاریخ حدود یک قرن و اندی میگذرد ، اما با کمال تعجب می بینیم که هنوز راه درازی در پیش داریم تا به یک برابر حقوقی کامل ، بین تمامی زنان و مردان یک جامعه برسیم که دیگر زنان برای بدست آوردن حقوقشان مجبور نباشند که همچنان در کشمکش به سر برند.

آخر چرا این برابر حقوقی را که اینقدر به دنبال آنیم و مرتب شعارش را میدهیم ، تا به امروز نتوانسته ایم آنرا به یک تحول و بار وری کامل برسانیم؟

در جامعه مرد سالار آنزمان ، که تمامی ثروت و قدرت اجتماعی در دست مردان بود ، حتا تصور این امر هم غیر ممکن مینمود، چون مردان آنروز آنرا به عنوان

لکه ننگی بر دامان خودشان میپنداشتند و تصورشان بر این بود که  به ناگاه تمامی قدرت و موقعیت خود را با زنانی که تا دیروز تحت فرمانشان بودند میبایست تقسیم بنمایند .در نتیجه تمامی تلاش خود را برای بی اثر نمودن آن بکار گرفتند تا مبادا رعایت حقوق زنان از قدرت و اقتدارشان بکاهد .

در نتیجه از همان ابتدا ، اعتراضات زنان با برخوردهای خوشونت بار توسط قدرتمداران  پاسخ داده شد ، منجمله اعتصاب بزرگ سال ۱۹۰۹ که بیست هزار زن امریکایی در آن شرکت کردند که از کارخانه لباس دوزی  “ Triangle Shirtwaist” آغاز شده بود، با برخورد وحشیانه و خشونت بار پلیس به پایان رسید ،  دو سال بعد در سال ۱۹۱۱ در آتش سوزی همان کارخانه که بر اساس شورش زنان پیش آمده بود ، ۱۴۶ نفر از زنان کارگر جان خود را از دست دادند ، اما زنان هرگز تسلیم نشدند ، در ۱۴ مارس ۱۹۱۳  تظاهرات عظیمی توسط زنان برای بدست آوردن حق رأی در واشینگتن برگزار شد ، که آنرا بزرگ‌ترین تظاهرات قرن نامیدند ، متأسفانه نه تنها پلیس از آنها محافظت و حمایت ننمود بلکه به طرفداری از معترضین به این تظاهرات به خشونت  متوسل شد که تعداد کثیری از زنان بصورت وحشتناکی آسیب دیده بودند،  که البته برای دلجویی زنان ، پلیس مورد انتقاد شدید قرار گرفت . از این دست موارد بسیاری تا به امروز داریم که فقط سرکوب بر روی زنان انجام گرفته که متأسفانه در اکثر مواقع هرگز از پشتیبانی مردان برخوردار نبوده اند .

چگونه هنوز میتوانیم از برابری حقوق انسانها صحبت کنیم که در بخش عظیمی از کشورهای جهان سوم ، مردان ، زنان را بعلت داشتن رابطه پنهانی عاطفی یا جنسی ، و به بهانه  “ نجات شرافت خانوادگی و با تهمت های بی شرمانه به قتل میرساند ؟

آیا شرافت یک خانواده به این حد شکننده است که با یک رابطه پنهانی بر باد می‌رود ؟

آخر این چه شرافتی است که با ریختن خون یک انسان باز یابی میشود ؟ این شرافت را چه کسی و بر چه اساسی تعریف میکند؟ قتل یک انسان به هر دلیلی خودش از بیشرمانه ترین و وحشیانه ترین اعمال میباشد ، پس چگونه میتواند منجی شرافت باشد؟ اگر فقط بر اساس داشتن یک رابطه نا مشروع میبایست خون کسی ریخته شود ، به جرأت می‌توانم بگویم که امروزه تعداد مردان دنیا به یک سوم تعداد امروزی هم نمی رسید.

متأسفانه این ذهن‌های عقب‌مانده و کوردل حتی لحظه‌ای درک نمی‌کنند که وجود خودشان ، به همین زنانی وابسته است که آنها را مورد اذیت و آزار قرار می‌دهند. تداوم و آینده بشریت به زنان وابسته است و بدون آن‌ها جهان هرگز نمی‌توانست وجود داشته باشد.

بله ما هنوز ما راه درازی در پیش داریم ، تا به نقطه ای برسیم که دیگر نگوییم دفاع از حقوق زنان ،بلکه بگوییم دفاع از  “ حقوق انسانها “ ، که در آن مردان و زنان را با یک نگاه بیندیشند و همگی در یک تعریف کلی بنام حقوق انسانها قرار بگیرند.

بهر روی هنوز هم در قرن بیست و یکم در همین جوامع پیشرفته و مدعیان دفاع از برابر حقوقی انسانها ، به وضوح میبینیم که چگونه تبعیض بین زنان و مردان قائل می‌شوند ، حتا در محیط ادارات و شرکت‌ها برای دو مسئولیت یکسان ، حقوق ماهیانه مردان چند درصدی بیشتر از زنان است .

در نهایت آنچه که این رژیم انسان خوار ، با فشارها و نا هنجاری هایی که بر سر زنان وطنم به هر دلیلی فرود میآورد ، از صمیم قلب میخواهم فریاد بزنم که آهای کوتوله های ذهنی ناموس پرست ، “ خواهر تو ، مادر تو و همسر تو ناموس تو نیستند ، آنها قبل از اینکه ناموس این یا آن باشند ، انسان‌های آزاده و صاحب اراده و اندیشه میباشند، با بکار بردن واژه هایی همانند غیرت و ناموس ، عرصه زندگی را بر آنها تیره و تار ننمائید” .

در پایان اضافه میکنم ، که زنان به سهم خود در تمامی عرصه ها ، هر روزه و همچنان در تلاش و مبارزه برای حقوق خود میباشند ، امروز این وظیفه مردان است که قدم در میدان گذارده تا در کنار آنها و با حمایت خود از آنها ، این نا برابر حقوقی را هر چه زودتر به گورستان تاریخ بسپارند ، امروز وظیفه مهمی بر گردن یکایک ماست که به فرزندانمان،  این نسل آینده بگوییم که چه بر سر مادران و مادربزرگانشان در این بی عدالتی و نا برابر حقوقی گذشته ، که وجود تک تک خود این فرزندان مدیون وجود آنها بوده  ‌و امروز آنها هم به سهم خود میبایست پرچم این مبارزه را تا پیروزی کامل بر دوش کشند .

دست مریزاد بر زنان وطنم ، که نزدیک به نیم قرن هرگز دست از مبارزه برای آزادی و حقوقشان بر نداشته  و همچنان همانند خاری در چشم رژیم اسلامی نقش بسته اند.

زن زندگی آزادی

پیروز و پاینده باد ایران و ایرانی

داود احمدلو    ۲۵ فوریه ۲۰۲۵