خدا در دو شخصیت

by Davod Ahmadloo | ژانویه 13, 2021 | دسته‌بندی نشده

خدا در دوشخصیت،

چرا دین‌ها و اعتقادات مذهبی همیشه در مقابل علم سعی کرده اند به هر طرفندی که باشد سد راهش شوند؟دین و اعتقادت بر روی یکسری سخنان و خرافاتی که هرگز واقعیت شان محرز نبود بنا شده ولی برعکس علم براثر تجربه بوجود آمده و این را دین فروشان بخوبی میدانند و علم را بزرگ‌ترین دشمن کسب و کارشان میدانند ،در نتیجه برای رونق دکانشان با شیوع و رواج خرافه پروری سعی بر آن دارند که مردم را تا آنجاییکه امکاندارد همچنان در بی خبری نگه دارند.

در قرن سیزدهم «فردریک دوم»، نوه «فردریک باربروس کبیر»، امپراطور آلمان و پادشاه دو سیسیل(سیسیل وجنوب ایتالیا که به دو سیسیل معروف بود)، که اهل علم و دانش بود، بجای جنگیدن، تصمیم گرفت که یکی ازبزرگترین دانشگاه ها را در ناپل بنا کند، برای اینکار احتیاج به صلح داشت، بنابراین با «صلاح الدین ایوبی» وارد صلح شد و حتا صلاح الدین به خاطر شخصیت صلح دوستانه فردریک از پسرش «ال خمیل» که پادشاهدمشق بود خواست تا زمانیکه این امپراطور در حیات میباشد هرگز جنگی را با او شروع نکند، فردریک از همینفضای صلح آمیز بهره گرفت و از تمام نقاط دنیا از هر رنگ و پوست و اعتقاد برای این دانشگاه دانشجو بابورس تحصیلی پذیرفت، در نتیجه از تعداد کسانی که به کلیسا میرفتند رفته رفته کم شد و مردم بیشتر از قبلعلاقه خود را از رفتن به محیط این دانشگاه مخفی ننمودند تا اینکه بخواهند به کلیسا بروند، پاپ «Honorius سوم» که این دانشگاه را رقیبی جدی و خطری مطلق برای کلیسا میدید سعی کرد در مقابل آن بایستد و درنهایت فردریک را تکفیر کرد تا با این کار او دیگر نتواند  قدمش را در اماکن مقدس بگذارد و از محبوبیت او درآن زمان که فضا بسیار مذهبی بود بکاهد، تا جایی که جانشینان این پاپ «Grégoire نهم» و «Innocent چهارم»، هم هر کدام به نوبه خودشان این کار را کردند، کاری که در مسیحیت برای اولین بار اتفاق میافتاد کهیکنفر را سه بار تکفیر کنند، یعنی حتا بر خلاف شرع مسیحیت، فقط برای اینکه دکان و کسب کلیسا  را کهکمی تخته کرده بود.

بعد از پایان دوره تفتیش عقاید هم از گوشه کنار زمزمه هایی با خرافه ستیزی به گوش میرسید، در قرن هفدهم،یعنی یک قرن بعد از دنیای لوتریسم، صحبت کردن از جدایی دین و دولت غیر قابل تصور بود، «اسپینوزا » فیلسوف هلندی، که در یک خانواده یهودی اسپانیایی الاصل، که در قرن هفدهم بر اثر ترس از اینکه مباداقربانی تفتیش عقاید شود از منطقه لیبریای اسپانیا گریخته در ابتدا به پرتقال و سپس در هلند مستقر شدهبودند بدنیا آمد، و شاید اولین کسی بود که در مذهب یهودیت با زیر سوال بردن اینکه روح خدا نمی تواند ابدیباشد، از طرف جامعه یهودی تکفیر شد، بعد ها هم در نوشتار و گفتارش که دیگر اجازه چاپ آنها را به اونمیدادند ، از دخالت و نفوذ کلیساها و مراکز مذهبی در زندگی مردم بسیار سخن میگفت و مرتب هم مورد تهدیدو حمله قرار میگرفت. حتا خود او هم نمی توانست تصور بکند که بعد از دویست سال عقاید و نظریه هایش درقالب کلمه ای به نام لائیسیته معنا پیدا کند، شاید اگر او را پدر لائیسته و تئوری جدایی دین از دولت بنامیماغراق نکرده باشیم.

پس اگر در قرن نوزدهم «ویکتورهوگوها » رسمأ از لائیسیته در مجلس و روزنامه ها صحبت کردند شاید زمینههای آن در دو قرن قبل از زمانشان آماده گشته بود.

چرا در کشورهای مسلمان هرگز سعی نکردند که خدا را به آسمان، یعنی سر جای اصلیش، همانطور که همهمسلمانان تصور دارند بفرستند؟ آیا خدایشان با خدای مسیحیت تفاوت دارد و خوشش نمیاید که به کارشدخالت کنند؟ یا اینکه خدا همان خداست و این شخصیت دوم اوست؟

و هر بار که نسیمی در این جوامع برای آگاهی مردم وزیدن گرفت آنرا در نطفه خفه کردند، چرا؟ به نظر نگارندهنا آگاهی و فقر اقتصادی این جوامع، برای آنها  یک وابستگی به نیرویی ماورالطبیه که می‌تواند خدا باشد و یابندگان برگزیده توسط او بوجود آورده که اگر او یا آنها بخواهند می‌توانند  تمام مشکلات اعم از مالی وسلامتی و عقب افتاده گی آنها را درمان کنند، در نتیجه بجای آنکه تکانی خورده و خود به دنبال حلمشکلاتشان باشند، شب و روز به درگاه این موجودات “ مقدس” نیایش میکنند تا نظر لطفی به آنها بیفکند ،حال به زیر سوأل بردن این اندیشه تقدس مأبانه می‌تواند عواقب روحی و روانی در پی داشته باشد و خلأ ای کهدر آنها ایجاد میکند را هرگز نتوانیم با چند دلیل منطقی و علمی پر نماییم، البته روشنگری درین مورد کاریفرهنگی و بس دشوار خواهد بود و تا زمانی که این معضل در جامعه ایرانی حل نشود مطمئن نیستم که بتوانیمدمکراسی و مسائل سیاسی اقتصادی را در ایران حل نموده و آسایش و بهروزی را به این جامعه باز گردانیم؟

سالها پیش جوانی مصری بنام حامد عبدالصمد که در ابتدا با اخوان المسلمین برای یک اسلام آرمان گراهمکاری می‌کرد، به این نتیجه رسید که این افراطی گری در جهان اسلام فقط برای ترس از زوال آن میباشد، اوکه در آلمان علوم سیاسی خوانده تحت تأثیر کتاب معروف «انحطاط غرب» از «اسوالد اشپنگلر» قرار گرفته، کهاین نویسنده هم خودش بر اثر تئوری «ابن خلدون»، فرهنگ ها را با زندگی گیاهان مقایسه میکند، او می‌گویدگیاهان جوانه میزنند، بعد میپوسند و از بین میروند، اسلام هم همین طور، دوره شکوفایی اش به پایان رسیده،حامد عبدالصمد همچنان تأثیر گرفته از «ساموئل هانتینگتون » در کتاب معروفش «جنگ فرهنگ ها» نتیجهمیگیرد که در سوره ۱۳ قرآن بنام الرعد که می‌گوید “ آنچه که به درد بشریت نخورد در نهایت از صفحه روزگارمحو خواهد شد”، زوال اسلام پیش بینی شده است. حامد عبدالصمد در کتاب خود بنام « فاشیسم اسلامی»،تأکید می‌کند که منظور او از اسلام، باورهای طرفدارانش نیست، بلکه آن آرمان های بلندپروازنه ای است کهاسلام سیاسی بر دوش مسلمانان گذاشته است.

آیا جوامع مسلمان سنتی میبایست منتظر عبدالصمد های دیگری باشند  تا مردم بدانند که برای درمان چشمدرد، با وجود چشم پزشک دیگر جایی برای دخیل بستن به امامزاده ها وجود ندارد؟ یا شاید اسلام، خصوصااسلام شیعی نیازی به مارتین لوترها  یا اسپنوزاها دارد که هر کس را در جایگاه خود قرار دهد؟ آیا زمان آننرسیده که به این مسئله فرهنگی که از هر جهت آنرا بسنجیم بسیار حیاطی است و برای جامعه خرافات زدهایران حکم درمان را دارد بپردازیم؟بهر روی این وظیفه بسیار سنگین بر روی دوش مخالفین رژیم میباشد که بیتوجهی به آن به نوعی شانه خالی کردن از بار مسئولیت میباشد، میبایست همگی بر آن باشیم تا با ایجاد یکجامعه مدنی، هر شهروندی  فارغ از هرگونه تأثیر مذهبی در زندگی روزمره اش بتواند به زندگی خود ادامهدهد، به امید هر چه زودتر آنروز.

داود احمدلو

۱۳ ژانویه ۲۰۲۱

اصالت یا جهالت

by Davod Ahmadloo | ژانویه 13, 2021 | دسته‌بندی نشده

اصالت یا جهالت،

در شرایط کنونی این اولین بار است که تمامی دنیا علیه یک دشمن مشترک که همان ویروس کرونا باشد درجبهه های مختلف میجنگند، در ایران هم بجای اینکه دولت در خط اول جبهه باشد این مردم هستند که از جانومال هزینه میکنند تا بتواننددر مقابل این ویروس مقاومت کنند و سرپا بایستند، بهر روی دیر یا زود این ویروسبا هر هزینه ای حتا هزینه جانی بسیار سنگین در ایران هم مهار خواهد شد، اما ویروسی در قرن هیجدهم برپیکر ایران وارد شد که هزاران بار به مراتب سهمگین تر و هراس انگیز تر از ویروس کرونا است و هنوز هم با آندست بگریبانیم.

قرن هیجدهم را که قرن روشنگری و شروع خرافه زدائی در اروپا و ورود به دنیای صنعتی مینامند، در دو کشورهمسایه ایران و روسیه به دو طریق مختلف شروع شد، در روسیه” پترکبیر “با خشکاندن دریایی از باتلاق اولینسنگ بنای سن پترزبورگ را بر زمین نهاد که بعدها آن را پنجره ای  رو به دنیا نامگذاری کردند، در ایران باظهور نادرشاه، ایران یکبار دیگر به قدرت بلامنازع تبدیل شد و بعد از غروب نادری، فاجعه ظهور قاجار و اولینسنگ بنای حرمسراهای سلاطین این سلسله بر زمین نهاده شد. با آمدن قاجار دوباره نسیم خوش سورچرانیبه مشام ملایان سرازیر گشت و با باز شدن پای آنها به دربار شاهان، آغازی بود برای شیوع ویروس هولناکملایان و خرافات و به دنبال آن شروع قرن نادانی و جهالت و استبداد شیعی برای ملتی که سکان دار یکی ازبا اصالت ترین و قدیمی ترین فرهنگ های دنیا بود.

در اروپا، ناپلئون ها و بیسمارک ها نگاهشان را فراتر از مرزهایشان برای وسعت و ثروت سرزمین هایشان بردهو بر ترک اسبانشان نشستند، در ایران شاهان قاجار بر تخت سلطنت نشسته و بارگاهشان را به مرکز دعانویسی، نذر و نیاز و تعزیه تبدیل کرده و نگاهشان هرگز فراتر از ورودی و خروجی حرمسرایشان‌ تجاوز نکرد.

در اروپا هگل ها و مارکسها با نوشتن مانیفست هایشان برای بهزیستی جوامعشان به یاری آنها آمدند، درایران معماران و سازندگان آینده ایران امثال امیر کبیرها، قائم مقام فراهانی ، میرزا آقا خان کرمانی و…………را بقتل رساندند و بجای ساختن مدرسه، به ساختن امام زاده های عجیب و قریبی، که هرکدامشفابخش بیماری خاصی بودند پرداختند و آنهم در مملکتی که میراث خوار دانشمندی همچون ابن سینا استکه یکی از پدران  علم پزشکی میباشد.

بدین طریق بود که مردم ایران راآلوده ویروسی نمودند که با نگاه اول، هیچ دارویی برای درمان آن و قربانیشدن چندین نسل وجود ندارد مگر داروی خرافه زدایی، اینک بر آزادی خواهان و مخالفان رژیم اسلامی استکه مسئولیت روشنگری و آگاهی مردم را بر دوش گرفته تا شاید بتوانند آنان را از این دام هولناک برهانند و بهآنها بفهمانند که تا زمانی که جامعه بند نافش به ضریح این امامان و امامزادگان ریز و درشت بسته است رنگبهروزی و شادی را نخواهند دید، تا زمانی که پول کتاب بچه دبستانی اش را در چاه چمکران برای پرداختهزینه سفر ظهور امام زمان می ریزد، هرگز سایه خوشبختی و سعادت به آسمان ایران نخواهد رسید،اینجاست که باید پافشاری بر این پیام داشت، که بزرگ‌ترین خطری که یک جامعه را تهدید می‌کند اینست که بهنام دین از آزادی هرکس در بکار گرفتن عقل و خرد خویش جلوگیری می‌کند، به عبارت دیگر، اگر مذهب جایقوانین را در جامعه بگیرد توانایی آزاد اندیشی را از انسان‌ها سلب خواهد کرد.

داود احمدلو

۱۲ دسامبر ۲۰۲۰